Szczególnym rodzajem obiektów zabytkowych są obiekty militarne, gdyż ich charakter i pełniona niegdyś funkcja znacznie różnią się od tej, którą chce się im nadać, aby przywrócić do użytkowania. W artykule przedstawiono koncepcję architektoniczną rewitalizacji i termomodernizacji Fortów Bema w Warszawie z wariantową koncepcją modernizacji źródła ciepła, dostosowaną do specyficznej formy, zabytkowego charakteru i realnych możliwości. Przedstawiono obliczenia zapotrzebowania na energię i emisję dwutlenku węgla podczas eksploatacji we wszystkich zaproponowanych wariantach. Obliczenia pokazują możliwości przywrócenia obiektu społeczności lokalnej, poprawy komfortu jego użytkowania w wyniku poprawy parametrów obudowy zewnętrznej oraz możliwości obniżenia zapotrzebowania na energię i osiągnięcie standardu budynku zero emisyjnego.
EN
Military buildings are a special type of historic building, as their character and the function they used to provide are very different from the functions you want to give them in order to be returned to their users. This article presents an architectural concept for the thermal modernisation of the Bema Fort in Warsaw with a variant concept for the modernisation of the heat source, adapted to the specific form, historic character and realistic possibilities. Calculations of energy demand and carbon dioxide emissions during operation in all proposed variants are presented. The calculations show the possibilities of restoring the facility to the local community, improving the comfort of its use related to the upgrade of its external envelope parameters and the possibilities of lowering its energy demand and achieving a zero-emission building standard.
Artykuł przedstawia trzy przykłady zastosowania pionierskiej techniki prądu przemiennego trójfazowego w XIX wieku na terenach polskich, podzielonych wówczas na zabory. Były to elektrownie trójfazowe: na II Wystawie Higienicznej w Warszawie (1896), w warsztatach Austro-Węgierskich Kolei Państwowych we Lwowie (1898) i w kopalni ropy naftowej w Borysławiu (1897-1898).
EN
The paper presents three examples of the application of the pioneering technique of three-phase alternating current in the nineteenth century in the Polish territory, then divided into partitions. These were three-phase power plants: at the II Exhibition of Hygiene in Warsaw (1896), in the workshops of the Austro-Hungarian State Railroads in Lviv (1898) and in the oil mine in Boryslav (1897-1898).
Projekt „Zielone ulice Warszawy” to ambitny pomysł na zieloną metamorfozę miasta, która ma uczynić je miejscem bardziej przyjaznym mieszkańcom i wyjść naprzeciw zmianom klimatycznym.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W XIX wieku, w wyniku postępującej industrializacji, napływu ludności do miasta, intensyfikacji za budowy i ograniczenia terenów zielonych, życie w Warszawie wiązało się z licznymi uciążliwościami. Stąd też mieszkańcy miasta szukali wytchnienia, kontaktu z naturą i świeżego powietrza nie tylko w samym mieście, ale też w jego najbliższej okolicy. Do dyspozycji mieli wiele możliwości. Miejsca rozrywki, spacerów, wycieczek i dłuższych (nawet kilkumiesięcznych) pobytów w tzw. letnich mieszkaniach znajdowały się zarówno na terenie dziewiętnastowiecznej Warszawy, w obszarze wyznaczonym przez okopy Lubomirskiego, jak i tuż za rogatkami, właściwie we wszystkich kierunkach wyjazdowych z miasta. W obecnej dzielnicy Śródmieście były to ogrody publiczne (m.in. Ogród Saski, Folwark Świętokrzyski, Ogród Pomologiczny), ogrody prywatne i skwery. W rejonie Alei Ujazdowskich znajdowały się atrakcyjne miejsca przechadzek — Park Łazienkowski, Ogród Belwederski, Ogród Botaniczny, ogród publiczny Dolina Szwajcarska i Plac Ujazdowski. W tej części miasta już od lat 40. XIX wieku powstawały też letnie pałace należące do najzamożniejszych mieszkańców Warszawy. Za rogatkami, w kierunku południowym, w granicach dzisiejszego Mokotowa, letnie mieszkania znajdowały się głównie na górnym tarasie Skarpy Wiślanej, a miejsca rozrywki, takie jak restauracje, na terenach ciągnących się od Skarpy ku Wiśle, w Dolinie Nadwiślańskiej, oraz na terenie wsi Sielce (m.in. restauracje „Promenada”, „Marcelin”, „Sielanka”). Na jednodniowe wycieczki wyjeżdżano do wsi Czerniaków, która słynęła z odpustu Świętego Bonifacego, oraz do Wilanowa i Gucina. Osadę letniskową, starszą od Mokotowa, stanowiło Wierzbno, a Królikarnia była tradycyjnym celem letnich wycieczek. Godne odwiedzenia były też podmiejskie posiadłości w Ursynowie i Natolinie. Nie wszystkie one jednak były otwarte dla publiczności w drugiej połowie XIX wieku. W kierunku północnym, w obecnych dzielnicach Żoliborz i Bielany, ważnym miejscem na mapie wypoczynku warszawiaków był Marymont i obiekty letniskowe w Grossowie, Ewansówce, Minterowie i Rudzie, a na jednodniowe wycieczki jeżdżono do Bielan i do Młociny. Na zachodzie, w granicach dzisiejszej dzielnicy Wola, do ulubionych miejsc wypoczynku warszawiaków należała willa zamiejska na Lesznie. Tuż za rogatkami wolskimi funkcjonował Ogród Ohma i Lasek na Czystem w Karolowie. Po praskiej stronie Wisły na spacery i przechadzki wybierano się do Parku Aleksandrowskiego, a popularnym miejscem wycieczek w bliskiej okolicy miasta były Saska Kępa, podmiejskie ogrody na Gocławku i osada Zacisze. Większość z tych miejscowości na początku XX wieku traciła na znaczeniu jako kierunki letnich wyjazdów — głównie na skutek niedoinwestowania, zaniedbania i rozwijania na tym terenie działalności produkcyjnej, która zdecydowanie negatywnie oddziaływała na funkcję wypoczynkową, ale także zmieniających się mód, a przede wszystkim dynamicznego rozwoju komunikacji kolejowej, który przyniósł popularność miejscowościom położonym w większej odległości od miasta, pełniącym funkcje prawie wyłącznie letniskowe, takim jak Otwock, Konstancin czy Milanówek.
EN
It was in the 19th century that as a result of ongoing industrialization, an influx of people moving into the city, the intensification of building density, and limited green areas, life in Warsaw entailed numerous nuisances. It is for this reason that the inhabitants of the city sought reprieve, communion with nature, and fresh air not only in the city itself, but also in its immediate environs. Many possibilities were available. Locations providing entertainment as well as ones that were good for strolling, outings, and even several–month–long stays at what may be termed summer homes were available within the limits of 19th century Warsaw as defined by the Lubomirski Ramparts. They could also be found beyond the municipal tollgates, essentially in every exit direction from the city. There were public gardens—the Saxon Garden, Swiętokrzyski Grange, and the Pomological Garden— as well as private gardens and squares in today’s Downtown District. The Ujazdowskie Avenue area included attractive places for strolling—the Łazienkowski Park, Belwederski Garden, Botanical Garden, and the public Swiss Valley Garden as well as Ujazdowski Square. As early as in the 1840s this part of the city was the site of summer palaces belonging to the wealthiest residents of Warsaw. Outside the tollgates leading south, within the borders of today’s Mokotów District, summer homes were mainly located on the upper terrace of the Vistulian Escarpment, while locations providing entertainment, such as restaurants, were to be found on the land extending from the Escarpment towards the Vistula River and on the lands of Sielce Village. Daytrips involved travelling to the village of Czerniaków that was famous for its St. Boniface fairs as well as to Wilanów and Gucin. Wierzbno was a summer settlement older than Mokotów, while the Królikarnia was a traditional destination for summer jaunts. Also worth visiting were the suburban properties of Ursynów and Natolin. However, not all of them were open to the public in the second half of the 19th century. To the north, in today’s districts of Żoliborz and Bielany, important spots on the leisure map of Warsaw’s residents included Marymont as well as summer amenities in Grossów, Ewansówka, Minterów, and Ruda. Day trips involved travelling to Bielany and Młociny. To the west, within the borders of today’s Wola District, favorite leisure spots for Warsaw residents included the out–of–town villas in Leszno. The Ohm Garden and Czyste Woods in Karolów operated just beyond the Wola tollgates. On the Praga side of the Vistula River, it was the Aleksandrów Park that was the choice for walks and rides. Popular places for trips in the immediate neighborhood of the city were Saska Kępa, the suburban gardens of Gocławek, and the Zacisze settlement. By the beginning of the 20th century, most of these locations lost their importance as destinations for summer outings. This was mainly the result of the subpar investment, neglect, and development in these areas of manufacturing operations that had a decidedly negative impact on leisure functions. There was also the changing fashion, especially the dynamic development of rail transportation that brought popularity to suburban sites located at greater distances from the city—Otwock, Konstancin, and Milanówek.
The paper is devoted to the problem of the relationship between public space and high-rise buildings implemented in Warsaw in the years 1989-2022. The location of twenty-three high-rise buildings with a minimum height of one hundred meters was examined in terms of their role as basic elements of the city image and urban composition, according to the theory of K. Lynch and K. Wejchert, multi-functionality of the space available in the public space in the examined buildings, number of users objects, parameters of the nearest neighboring public space - its area and width, and the visibility of objects from the public space. Research shows that the high-rise buildings located in Warsaw are located next to the public space that does not correspond to their scale and the generated traffic in the public space. Most of the buildings are located at streets or traffic junctions, only two buildings are located at the squares, and one at the closure of the streets. It is not possible to distinguish a coherent planning strategy related to the location of such facilities in Warsaw.
PL
Tekst poświęcony jest problematyce relacji pomiędzy przestrzenią publiczną a wysokościowcami realizowanymi w Warszawie w latach 1989-2022. Przebadano lokalizację dwudziestu trzech budynków wysokościowych o wysokości minimalnej stu metrów pod kątem ich roli, jako elementów podstawowych obrazu miasta i kompozycji urbanistycznej, wg teorii K. Lyncha i K. Wejcherta, wielofunkcyjność przestrzeni dostępnej w badanych budynkach z przestrzeni publicznej, liczbę użytkowników obiektów, parametry najbliższej sąsiadującej przestrzeni publicznej – jej powierzchnię i szerokość oraz widoczność obiektów z przestrzeni publicznej. Badania wskazują, że lokalizowane w Warszawie wysokościowce są położone przy przestrzeni publicznej nieodpowiadającej ich skali i generowanemu ruchowi w przestrzeni publicznej. W większości budynki położone są przy ulicach lub węzłach komunikacyjnych, jedynie dwa obiekty położone są przy placach, a jeden na zamknięciu ulic. Nie jest możliwe wyodrębnienie spójnej strategii planistycznej związanej z lokalizacją tego typu obiektów w Warszawie.
Warsaw with its suburban zone is one of the fastest developing areas in Poland. Over the 30 years of political transformation and excessive suburbanisation around both Warsaw and the surrounding cities was accompanied by an increase in the number of residents and decrease in green areas in favour of housing development. The suburban zone around Warsaw keeps expanding. Its dynamics of changes make its range difficult to define. Areas adjacent to Warsaw show stronger urbanisation than the peripheral suburban zone. Long-lasting spatial transformations around Warsaw contribute to the development of a new peri-urban zone, constituting a specific urban-rural continuum.
PL
Warszawa, wraz ze strefą podmiejską, od wielu lat stanowi jedno z najbardziej rozwijających się obszarów w Polsce. Od 30 lat trwania transformacji ustrojowej zauważalna jest nadmierna suburbanizacja zarówno wokół samej Warszawy, jak miast ją otaczających, wzrost liczby mieszkańców, zmniejszanie się terenów zieleni na rzecz zabudowy mieszkaniowej. Strefa podmiejska wokół Warszawy stale rozrasta się, jej zasięg jest trudny do zdefiniowania z racji swojej dynamiki zmian. Tereny wokół Warszawy, graniczące z nią posiadają silniejszą urbanizację niż peryferie strefy podmiejskiej. Przemiany przestrzenne zachodzące od wielu lat w otoczeniu Warszawy przyczyniają się do powstania nowej strefy peri-urban, która stanowi swoiste kontinuum miejsko – wiejskie.
Po raz kolejny środowiska samorządowe i odpadowe z uwagą obserwują zmagania pomiędzy miastem stołecznym Warszawa i Miejskim Przedsiębiorstwem Oczyszczania a prywatnymi przedsiębiorcami działającymi w branży odpadowej, dotyczące wprowadzenia w Warszawie in house na odbiór odpadów komunalnych.
Obowiązujące studium Warszawy powstało w 2006 roku. Od tego czasu znacząco zmieniła się rzeczywistość społeczno-gospodarcza. U progu lat 20. XXI w. Warszawa, podobnie jak większość metropolii, stanęła przed istotnymi wyzwaniami, takimi jak zmiany demograficzne i klimatyczne czy potrzeba ograniczenia kosztów urbanizacji.
O precedensowej sprawie warszawskich odpadów mówi się ostatnio bardzo często, ale czy rzeczywiście zmieniły się zasady in house na odbiór i zagospodarowanie odpadów?
W artykule opisano przypadek diagnostyki stanu technicznego budynku Hali Gwardii w Warszawie w aspekcie ozdobnych elementów murowych będących podstawą postępowań powiatowego inspektora nadzoru budowlanego oraz mazowieckiego wojewódzkiego konserwatora zabytków. Przedstawiono pokrótce wyniki badań makroskopowych, wnioski dotyczące elementów murowych obiektu oraz opisano rozwiązania projektowe związane z zabezpieczeniem elementów murowych zapewniające bezpieczeństwo osób i mienia oraz umożliwiające użytkowanie obiektu do czasu podpisania umowy partnerstwa publiczno-prywatnego docelowego remontu obiektu.
EN
The article describes the case of diagnostics of the technical condition of the building of Hala Gwardii in Warsaw in the aspect of decorative wall elements that are the basis for the proceedings of the Poviat Building Supervision Inspector and the Mazowieckie Voivodship Conservator of Monuments. The results of macroscopic examinations, conclusions regarding the masonry elements of the facility were briefly presented, and design solutions related to securing the masonry elements ensuring the safety of people and property and enabling the use of the facility until the signing of a public-private partnership agreement for the final renovation of the facility were described.
11
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Przedmiotem artykułu są zagadnienia dotyczące kształtowania przestrzeni proekologicznej z elementów z drewna klejonego w technologii CLT na przykładzie budynku mieszkalno-usługowego. Elementy z drewna klejonego krzyżowo charakteryzują się bardzo dobrymi właściwościami technicznymi. Budowanie z drewna jest ekologiczne i przyjazne środowisku. Elementy są biodegradowalne, a ich produkcja nie wymaga dużego zużycia energii. Drewno jest powszechnie dostępne, nie wymaga pracochłonnych procesów technologicznych oraz charakteryzuje się małą emisją CO2. Elementy z drewna klejonego krzyżowo stosuje się do wznoszenia budynków niskich, średnio-wysokich oraz wysokich.
EN
The paper deals with the issues related to creating ecologically friendly space with the use of glued timber elements in CLT technology. The discussion is based on the example of a residential and commercial building. Cross laminated timber elements have very good technical properties. Timber construction is ecological and environmentally friendly. The elements are biodegradable and their production does not require much energy input. In addition to being widely available, timber does not need labour-intensive technological processes and generates low CO2 emissions. Cross laminated timber elements can be used to construct low-, medium- and high-rise buildings.
Artykuł przedstawia historię drewnianego mostu przez Wisłę w Warszawie wybudowanego przez Zygmunta Augusta i Annę Jagiellonkę. Postarano się odtworzyć prawdopodobną formę konstrukcji tej przeprawy, na podstawie dostępnych źródeł historycznych, zachowanych szkiców, opisów oraz analizy statyczno-wytrzymałościowej.
EN
The article presents the history of a wooden bridge over the Vistula River in Warsaw, built by Zygmunt August and Anna Jagiellonka. Efforts were made to recreate the likely form of the structure of this crossing on the basis of available histortcal sources, preserved sketches and descriptions.
13
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Tekst jest poświęcony opisowi metodyki oraz badań przez projektowanie służących określeniu struktury funkcjonalnej hybrydowego budynku wysokościowego projektowanego w Warszawie przy ul. Emilii Plater. Prace badawcze prowadzono w fazach: przedprojektowej, obejmującej analizy i studia przedprojektowe, analizy kontekstu, zbieranie danych, studia przypadków, oraz fazie projektowej, obejmującej wyodrębnienie wstępnych wariantów koncepcyjnych, rozwiniętych wariantów koncepcyjnych, wyboru ostatecznego wariantu koncepcji struktury funkcjonalnej służącej dalszym krokom inwestycyjnym i projektowym. Badania przez projektowanie wykonywano przez iteracje rozwiązań, krytyczną analizę i optymalizację funkcjonalną. Spośród przedstawionych wariantów jako finalne rozwiązanie przyjęto strukturę funkcjonalną budynku o wysokości 233 metrów, 59 kondygnacji nadziemnych i 5 podziemnych obejmującą złożony program: część biurową, hotelową, handlową, teatr, rozproszone w obrębie struktury trzy części gastronomiczne, doki załadowcze, parking podziemny.
EN
The paper is devoted to the description of the methodology and research by design conducted to determine the functional structure of a hybrid high-rise building designed in Warsaw at Emilii Plater Str. The research was carried out in the following phases: pre-design, including pre-design analyzes and studies, context analysis, data collection, case studies, and the design phase, including defining initial conceptual variants, developing conceptual variants, selecting the final variant of the concept of the functional structure for further investment and design steps. Design research was performed by iterating solutions, critical analysis, and functional optimization. Among the presented variants, the final solution was the functional structure of the building with a height of 233 meters, 59 above-ground floors, and 5 underground floors, including a complex program: office, hotel, retail, theater, three food and beverage parts scattered within the structure, loading docks, underground car park.
Zielona ściany i dachy są żywymi obrazami, ciągle zmieniającymi się w zależności od pory roku, mieniącymi się kolorami i formą. Szczególnie w bezśnieżne zimy, kiedy wszystko wokół jest szare, rośliny zimozielone wprowadzają intensywny kolor zieleni i odcienie brązu. Efekt ten jest dobrze przyjmowany przez mieszkańców, w ich ocenie dodaje optymizmu i stanowi ciepły kolorystyczny punkt.
This article presents the results of the calculation of energy and CO2 emission intensities in relation to the unit of passenger transport activity for various modes of public transport, cars and motorcycles for Warsaw in 2015. The results are compared with similar information from other countries and regions that comes from international comparisons and are summarized in this article. The results for Warsaw show that intensity indicators are comparable to other cities, with noteworthy lowintensity indicators for city public transport buses. An important achievement of the author is calculation of the energy and CO2 emission intensities for various modes of transport in Polish conditions and for a single city: Warsaw.
Po latach ekspansji człowieka i niszczenia bioróżnorodności następuje wolny, aczkolwiek stały odwrót szkodliwego trendu. Bioróżnorodność, dzięki ludziom, wraca do miast. Także tych największych. Stolica Polski to doskonały przykład ekspansji przyrody do wielkiego ośrodka.
Mogłoby się wydawać, że w dawnych czasach, gdy o motoryzacji nikt nawet jeszcze nie marzył, a miasta miały mniej mieszkańców, na ulicach panował błogi spokój. Tak zapewne było w małych miasteczkach, ale nie można było jednak tego powiedzieć np. o Warszawie.
Najdłuższy most w stolicy – MG04 – został wykonany w ramach zadania „B” budowy Południowej Obwodnicy Warszawy, obejmującego realizację fragmentu drogi o długości 6,45 km od węzła Przyczółkowa do węzła Wał Miedzeszyński wraz z węzłami oraz mostu przez Wisłę i Wilanówkę.
EN
On December 22, 2020, a bridge built along the S2 expressway, the so-called Warsaw South Express Ring Road, was completed. This engineering structure, commonly known as the South Bridge, is the ninth road bridge in Warsaw, as well as the longest and the southernmost crossing of the Vistula river and the largest structure of this type put into service in the whole country last year.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.