Subsydencja i początki inwersji bruzdy śródpolskiej na podstawie analizy map miąższości i litofacji osadów górnokredowych - dyskusja

• Autorzy: Leszczyński K.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W przeciwieństwie do Świdrowskiej i Hakenberga (1999), którzy uważają, że inwersja bruzdy śródpolskiej zainicjowana została w kampanie-mastrychcie, autorzy są przekonani o możliwości jej rozpoczęcia już przed koniakiem i kontynuację w późniejszej kredzie. Pogląd ten oparty jest na danych litofacjalnych, miąższościowych i sejsmicznych, jak również na korelacjach strukturalnych i regionalnych. Analiza litofacjalna ujawnia nowe źródło klastyków niezależne od tarczy bałtyckiej, pojawiające się w koniaku–kampanie wzdłuż wału śródpolskiego. Co więcej, regionalne proporcje miąższościowe pomiędzy sekwencjami przedinwersyjną (górny alb–turon) a syninwersyjną (koniak-santon) wyraźnie zmieniają się przy przechodzeniu w kierunku osi basenu. Dane te wskazują na wzmożoną ruchliwość bruzdy śródpolskiej począwszy od koniaku. Przekroje sejsmiczne ujawniają też niezgodności wewnątrz profilu górnej kredy. Wszystkie te dane są zgodne z datowaniem inwersji innych basenów w Europie zachodniej. Symetryczny model inwersji jest w przyrodzie możliwy. Model odwróconego uskoku listrycznego zaprezentowany przez Świdrowską i Hakenberga również jest możliwy, lecz dotychczas nie został udokumentowany danymi sejsmicznymi.

• Wydawca: Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Przegląd Geologiczny
• Rocznik: 1999
• Tom: Vol. 47, nr 7
• Strony: 625--628
• Opis fizyczny: Bibliogr. 22 poz., tab.

Twórcy

autor

Leszczyński K.